Εδώ και 8 μήνες ζητάμε επιτακτικά από την κυβέρνηση να διεκδικήσει την επέκταση των ευρωπαϊκών κυρώσεων που εξασφάλισε η Ελλάδα με την Κυπριακή Δημοκρατία, τον Ιούνιο του 2019, και να πρωτοστατήσει στον ευρωτουρκικό διάλογο.
Το ζητήσαμε μετά την υπογραφή του παράνομου μνημονίου Τουρκίας -Σάρατζ, μετά την κατάθεση τουρκικού χάρτη συντεταγμένων στον ΟΗΕ, μετά τις ανακοινώσεις για εξορύξεις έξω από την Κρήτη τον Σεπτέμβριο και μετά την κατάφωρη παραβίαση της Δήλωσης Ε.Ε.-Τουρκίας, που οδήγησε στην επικίνδυνη εργαλειοποίηση προσφύγων και μεταναστών στον Έβρο.
Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τις διεκδίκησε, όχι μόνο αποδέχθηκε την εξαίρεσή της από τη Διαδικασία του Βερολίνου για τη Λιβύη, όχι μόνο αποδέχθηκε να μείνει εκτός της τηλεδιάσκεψης Γερμανίας-Γαλλίας-Τουρκίας τον περασμένο Μάρτιο, αλλά κατάργησε και τους διμερείς διαύλους με τη γείτονα για μήνες.
Και την ίδια στιγμή, όχι μόνο υιοθέτησε το δόγμα του πιστού και προβλέψιμου συμμάχου, το οποίο απέτυχε παταγωδώς όπως φάνηκε από τη στάση των ΗΠΑ, αλλά υπερηφανεύεται και από πάνω ότι κατάργησε την πολιτική άσκησης και απειλής βέτο που είχε η Ελλάδα στην Ε.Ε.
Η “διπλωματία της ενημέρωσης και του δεδομένου συμμάχου”, του κ. Μητσοτάκη, έχει κοστίσει πολλά στη χώρα. Τώρα που θυμήθηκε τις κυρώσεις, είναι πολύ αργά. Δυστυχώς, η αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική του κ. Μητσοτάκη συνέβαλε στην προκλητική απόφαση του Τούρκου προέδρου για μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος.
Καλούμε την κυβέρνηση, έστω και τώρα, να σοβαρευτεί και να επανέλθει στην ενεργητική εξωτερική πολιτική.
